Geld moet dan misschien rollen, maar data makes the world go ‘round. We kunnen er niet omheen: onze wereld eist zo nu en dan wat orde in de chaos. En tegenwoordig is die taak aan data scientists toebedeeld. Of het nu gaat om de belastingdienst, verzekeringen, of het optimaliseren van ChatGPT, we hebben experts nodig om onze gegevens op een secure en correcte manier te verwerken. Wat zou het fijn zijn als dat door een diverse groep werd gedaan.

Maar helaas is vooruitgang nog niet op alle terreinen zichtbaar: in 2022 was slechts 20% van de data analisten vrouw. Om erachter te komen hoe het is in zo’n mannelijke sector te werken, sprak Feminer met Celine Brouwers (30). Ze is hoofd van Analytics and Data Science bij Aegon en werd in 2020 genomineerd voor de Young Talent Award van Stichting Topvrouw van het Jaar.

Opvallend genoeg had Brouwers deze carrière nooit voor ogen. Sterker nog, haar eerste sollicitatie op de Data Science afdeling van Aegon zag ze slechts als een oefening. “Als je afstudeert in Econometrie heb je snel recruiters op de stoep staan. Ik vond dat ik maar eens moest gaan oefenen met solliciteren en kwam zo bij Aegon terecht. Eigenlijk had ik geen idee wat de hele functie inhield. Ik kan me nog herinneren dat ik in de trein naar het gesprek pas nadacht over het mogelijk takenpakket van een data scientist.”

Oefening baart kunst, maar sommigen blijken een natuurtalent. De recruiters werden afgebeld, want Brouwers vond de functie tóch wel erg leuk. En dat bleef zo. Na negen jaar werkt ze naar haar eigen verbazing nog steeds met veel plezier op dezelfde afdeling.

Pas in de trein naar mijn sollicitatie dacht ik pas na over wat een data scientist doet

Tegenwoordig is het heel gewoon om na een paar jaar van baan te wisselen. Hoe houd je het zo lang op dezelfde plek uit?

“Ik ben nu het hoofd van een team van 40 mensen, dat zich middenin het bedrijf bevindt. Wij leveren data aan voor alle onderdelen van Aegon en daardoor krijg ik van alles iets mee. Van het prijspeil van onze producten, tot HR-zaken, tot klantcontact, overal hebben we een vinger in de pap. Maar ik houd me niet alleen bezig met de cijfertjes: ik zorg er bijvoorbeeld ook voor dat de juiste mensen worden aangenomen en die op de juist plek terechtkomen.

Die mensen maken mijn werk zo leuk. Ik grap wel eens tegen mijn collega’s dat ik “meer uren met hen doorbreng dan met het thuisfront”, dus het is van belang dat we fijn kunnen samenwerken.”

En is je functie dan het belangrijkste?

“Ik heb het altijd belangrijk gevonden om dingen naast mijn ‘hoofdtaak’ te doen. Tijdens mijn studie waren dat commissies, maar ik ben nog steeds met van alles bezig. Zo heb ik in het bestuur van Young Aegon gezeten en ben ik vrijwilliger geweest voor maatschappelijke projecten van Aegon.

Ik vind het belangrijk om bezig te zijn met dingen die ik écht leuk vind. Daardoor kon ik me gedurende die negen jaar blijven ontwikkelen.”

Maatschappelijke projecten zou je niet meteen bij een corporate verwachten. Wat heb je daar gedaan?

“Ik wilde meer doen dan ‘gewoon’ geld geven. Daarom deed ik mee aan het project Van Schulden Naar Kansen. Hierbij werd ik gekoppeld aan mensen die in de schuldenproblemen zaten en hielp ze om hieruit te komen. In een ander project (project LEF, red.) hielp ik mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt met solliciteren. Het was natuurlijk niet zo dat ik al hun moeilijkheden dan maar van hen overnam. Het doel was juist om mensen te helpen er zélf uit te komen. Zo help je ze blijvender dan wanneer je het voor ze oplost.”

Hoe heb je dat ervaren? Dat lijkt me iets anders dan je dagelijks op kantoor doet.

“Het heeft me vooral bewust gemaakt van mijn eigen bubbel. Die bestaat toch vooral uit mensen die zelf niet in de schulden zitten, hoogopgeleid zijn en een goede baan hebben. Natuurlijk wéét je wel dat je in een bubbel zit, maar dat dringt pas écht tot je door als je met andere situaties wordt geconfronteerd.

Ik bedoel, wij stellen bij Aegon allerlei brieven op, over pensioenen of onze producten. Maar toen ik bij die mensen thuis was en die brieven daar binnenkwamen, wist ik zelf niet eens wat erin stond. Dat zijn de momenten waardoor je beseft: het blijft lastig om die connectie te behouden. Al doe je nog zo je best.”

Wauw, dat lijkt me inderdaad confronterend. Maar vakinhoudelijk ook interessant!

“Ja, zeker. Het is goed om te weten wat er aan de andere kant speelt. Anders kan je er ook geen brug naar slaan.”

Ik grap wel eens tegen mijn collega’s dat ik “meer uren met hen doorbreng dan met het thuisfront”, dus het is belangrijk om goed met hen te kunnen samenwerken

Nu we het toch over maatschappelijke thema’s hebben, hoe is het eigenlijk om in een door mannen gedomineerde omgeving te werken? Of ben je daar in je studententijd al aan gewend geraakt?

“Tja, econometrie is wel een mannenwereld. Toen ik studeerde waren we met zes vrouwen. Van de veertig. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het nooit als een belemmering heb ervaren. Ik merkte juist dat het als iets positiefs gezien werd, als vrouw val je wel op.”

En nu?

“Ik heb recent een dochter gekregen en men blijft maar vragen “hoe ik het toch allemaal combineer”. Die vraag hoeven mannen nou nooit te beantwoorden, terwijl ik denk dat zij net zoveel moeite kunnen hebben met die werk-privé balans.”

Ik las een eerder interview waarin je reageerde op je nominatie voor de Young Talent Award. Daar bespeurde ik toch wat bescheidenheid. Ik vraag me af of we diezelfde nuance hadden teruggezien bij een award voor mannen.

“Ha! Ja, dat zou goed kunnen. Ik denk niet dat mannen zo bescheiden hadden gereageerd. Ik moet zeggen, toen ik gevraagd werd voor dit interview, was ik ontzettend enthousiast. Maar vervolgens bekeek ik jullie eerdere interviews en ik zag mezelf totaal niet tussen die andere namen staan. Hartstikke leuk hoor, die aandacht, maar het blijft een beetje ongemakkelijk.”

Ik heb recent een dochter gekregen en men blijft maar vragen “hoe ik het toch allemaal combineer”

Hoe ga je om met dat gevoel van ongemak?

“Toen ik voor het eerst een leiderschapspositie kreeg, was het gros van mijn teamleden ouder dan ik. “Hoe moet ik hen nou vertellen wat ze moeten doen?”, dacht ik dan. Maar dan zit er niets anders op dan jezelf erin storten en dat stemmetje in je hoofd negeren. Ik houd van die ene Pippi Langkous quote. Die van: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.”

Het is natuurlijk ook fijn om andere vrouwen te zien die hetzelfde doen als jij. Mijn leidinggevende was bijvoorbeeld iemand tegen wie ik opkeek. We zijn een beetje samen opgegroeid binnen Aegon, dus er was altijd iemand die mij liet zien dat heel veel wél mogelijk is. Dan hoefde ik geen pionier te zijn als vrouw. “

Maar dat rolmodel weerhield je er niet van om inhoudelijk gezien een pionier te zijn, toch?

“Nee, zeker niet. Sterker nog, de reden dat wij samen ‘zijn opgegroeid’ is omdat we telkens op dezelfde momenten carrièrestappen hebben genomen. En daar was wat meer voor nodig dan reageren op openstaande vacatures. We hebben juist heel veel zelf opgezet. Een sleutelmoment in mijn carrière was het opzetten van een process analytics project – en dat uit te bouwen tot een heel team. Daar heb ik volledig het voortouw in genomen.”

Welke les heb je daaruit getrokken?

“Laat je nooit alleen leiden door wat er voor je ligt. Er is heel veel mogelijk, maar het komt je niet aanwaaien. En spreek je uit. Ik kan uit ervaring zeggen dat ook leidinggevenden geen gedachten kunnen lezen. Dus, als je een idee of ambitie hebt: spreek je uit en ben bereid je idee zelf te realiseren.”

Dit interview is onderdeel van een samenwerking tussen Aegon en Feminer.