Dilan Yeşilgöz-Zegerius: ”Ik ben niet snel geïntimideerd en dat laat ik graag zien.”

Home > Magazine > Rolmodellen > Dilan Yeşilgöz-Zegerius: ”Ik ben niet snel geïntimideerd en dat laat ik graag zien.”
dilan
In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen spreken we verschillende vrouwen die politiek actief zijn. Ditmaal spreken we voormalig gemeenteraadslid en huidig Tweede Kamerlid van de VVD: Dilan Yeşilgöz-Zegerius.

Door Tara Mohunlol

Hoewel ze een master Sociologie doet in Amsterdam, is Tara een Rotterdammert pur sang. Ze is kritisch, nieuwsgierig en weet van aanpakken. Als hoofdredacteur van ons Online Magazine is ze dan ook helemaal in haar element.

3 maart 2021

door | 3 maart 2021

NRC noemde haar ooit een pitbull op hakken, vanwege haar uitgesproken mening en grenzeloze standvastigheid. Dilan Yeşilgöz-Zegerius (43) begon haar politieke carrière bij de SP en nam via de PvdA en GroenLinks een afslag naar rechts. Nu, vele jaren later, staat ze als nummer 5 op de kandidatenlijst van de VVD. Toen ik haar sprak, had ze geen hakken, maar een trainingspak aan. Al snel blijkt dat geen verschil te maken: Dilan Yeşilgöz-Zegerius weet in elke outfit van zich af te bijten.

Terwijl ze nog even uit beeld loopt om koffie in te schenken, krijg ik de kans om haar woonkamer te bekijken: een strakke inrichting en, jawel, VVD-blauw op de muren. Hoe kan het ook anders: Yeşilgöz-Zegerius is een liberaal in hart en nieren. Dat haar politieke carrière ooit op links begon, maakt mij dus extra nieuwsgierig naar haar verhaal.

U bent via de SP bij de VVD terecht gekomen. Hoe is dat in hemelsnaam gelopen?

‘’Ik ben geboren in Turkije, waar mijn ouders toen ze jouw leeftijd waren, maatschappelijk erg betrokken waren. Zo demonstreerden ze voor vrouwenrechten en rechten van andere minderheden. De regering sloeg echter hard terug; één voor één zagen ze hun vrienden de gevangenis in verdwijnen. Daardoor waren ze genoodzaakt alles achter te laten en te vluchten. 

Als je je in Turkije inzet voor gelijke rechten, ben je per definitie links. Mijn ouders stemden in Nederland dus ook op linkse partijen. Dat nam ik van ze over, want dat doe je vaak als jongere, en zo kwam ik bij de SP terecht. Daar merkte ik al gauw dat ik niet op mijn plek zat. Hoe zij naar de wereld keken was niet hoe ik naar de wereld kijk. Vervolgens probeerde ik het nog bij andere linkse partijen; ik heb voor het jongerenblad van de PvdA geschreven en stage gelopen bij GroenLinks. Maar ook hier voelde ik me niet thuis.

De voornaamste reden was, en dat is mijn persoonlijke ervaring, dat ik bij die linkse partijen als ”de allochtoon” behandeld werd. Ik kreeg de gekste vragen op mijn bord: of ik uit mocht gaan van mijn vader. Ik begreep gewoon niet wat ze bedoelden! Mijn vader kwam ons om drie uur ‘s nachts ophalen, waar heb je het over? Toen bedacht ik: linkse partijen zoeken gewoon naar slachtoffers die zij kunnen redden – en daarom bestaan ze.”

Bij die linkse partijen werd ik als ”de allochtoon” behandeld.

Ik krijg er zowaar plaatsvervangende schaamte van. Bij de VVD was dat niet het geval?

‘’Na mijn tijd op links ben ik me gaan verdiepen in de teksten en ideologieën achter de partijen. Ik wilde toch zeker weten of ik écht nergens thuis hoorde. Toen besefte ik dat ik niet links, maar liberaal ben. Zo belandde ik bij de VVD en daar heb ik me vanaf dag één thuis gevoeld. 

Hier heeft nog nooit iemand aan mij gevraagd waar ik vandaan kom. Van de leden tot aan Mark Rutte: iedereen kijkt gewoon naar wie je bent en wat je kan. Nadat het kabinet gevormd was, kreeg ik de klimaat portefeuille. Ik had van tevoren al gezegd dat ik per definitie geen integratie wilde. Bij een andere partij had ik met mijn profiel, dus met mijn achtergrond, hoogstwaarschijnlijk wel die portefeuille gehad.’’

U staat met drie andere vrouwen in de top vijf van de kandidatenlijst. Als ik dit zo hoor, is die keuze geen gevalletje campagne marketing geweest. 

‘’Nee, dan hadden ze een heel groot risico genomen. In de top vijf zet je geen mensen neer als statement. Wij hebben ook nooit quota of iets dergelijks gehad. Daar worden VVD’ers in het algemeen heel geïrriteerd van. Toen de lijst gepresenteerd werd, vonden we het wel erg grappig om te zien, vier vrouwen in de top vijf. Maar wat nog grappiger was, was hoeveel aandacht we vervolgens kregen. Terwijl het bij ons zó geen ding is! Iedereen op die lijst kan aantonen wat ze de afgelopen vier jaar hebben gedaan. Niemand staat op een plek omdat ze een vrouw, een allochtoon, of een combinatie daarvan zijn.”

Niemand staat op een plek omdat ze een vrouw, een allochtoon, of een combinatie daarvan zijn.

U wil dus niet beoordeeld worden op wat u bent, maar op wat u doet. Wordt u dan niet moe van alle discussies over vrouwen in de politiek?

‘’Ja en nee. Dat vrouwen op heel veel plekken ondervertegenwoordigd zijn, blijft een feit. Hoewel het zeker niet mijn lievelingsonderwerp is en ik er zelf niet dagelijks mee bezig ben, is dit daarentegen wel iets wat we alleen samen kunnen veranderen. Wat ik zou willen, is dat dit voor mijn nichtje van vier later geen onderwerp meer is. Het is misschien een beetje wishful thinking, maar het zou mooi zijn als het op een gegeven moment echt niks meer boeit.”

Dat zou zeker mooi zijn. Maar dat geldt niet alleen voor gendergelijkheid, toch?

‘’Nee, ik heb het ook met mijn naam. Het verrast me nog steeds dat sommige collega’s hem niet kunnen uitspreken. Kom op, ik zit al vier jaar in de Tweede Kamer! Ik kan hun naam ook uitspreken. Als je die van mij moeilijk vindt, dan oefen je of dan vraag je het. Die moeite doe ik zelf ook.”

Ik moet lachen en denk aan mijn diploma-uitreiking op de middelbare school, waar een docente die mij al zeven jaar kende mijn achternaam verkeerd uitsprak.

Ja, dat van die naam dat herken ik wel.

‘’Zoiets vermoedde ik al, ja!’’ 

In 2015 was u vaste tafeldame bij Studio Powned (die van de roze microfoon, red.). Dat is een behoorlijk controversiële keuze. Hoe reageerde uw omgeving daarop?

‘’Dat is een goeie vraag; iedereen in mijn omgeving, behalve mijn moeder en mijn man, zei: ”Niet doen. Je krijgt er zoveel spijt van. Het is een brutale omroep, mensen zullen je als onderdeel daarvan gaan zien.” Ik twijfelde eerst een beetje, maar op een gegeven moment dacht ik: ik doe het gewoon. Het is niet erg om af en toe spijt te hebben van dingen als die achteraf niet goed uitpakken. Ik vind het heftiger om het niet eens te proberen.”

Heeft u er uiteindelijk spijt van gehad?

‘’Nee, het was ontzettend leerzaam: nu weet ik hoe ik me moet presenteren aan zo’n tafel. Daarnaast werken er ontzettend leuke en intelligente mensen achter de schermen. En nu, verder in mijn carrière, kom ik diezelfde mensen tegen bij alle andere talkshows. Van Op1 tot Jinek, ze zijn daar allemaal nog steeds aan het werk – het zijn namelijk vaak freelancers. Dus ik heb tijdens mijn tijd bij Studio Powned per ongeluk een mega netwerk opgebouwd waar ik nog steeds heel veel aan heb. 

Bovendien vind ik Powned en Geenstijl hele belangrijke geluiden. Je hoeft ze niet leuk te vinden, of ze te waarderen, wat ik wel doe, maar hun geluid vind ik heel waardevol. Om die reden vond ik het dus ook leuk om daaraan bij te dragen.’’

Soms heb je mensen die random beginnen te schelden, of erger. Dat zijn gewoon de zielige gasten die in hun eentje op een zolderkamer zitten.

Hoe gaat u om met kritiek van buiten uw persoonlijke kring?

‘’Als er kritiek op de inhoud is, probeer ik wel tijd vrij te maken om het gesprek aan te gaan. Soms vinden mensen dat het beleid verkeerd uitpakt of stellen ze vanuit hun expertise dat ze iets geen verstandig besluit vinden. Voor mijn werk is het belangrijk om die geluiden serieus te nemen. Daarnaast zijn er nog mensen die je als dom en ongeïnformeerd wegzetten. Negen van de tien keer zijn het mannen die dat doen. Ze zullen dat vast ook bij andere mannen doen, maar opmerkelijk genoeg zie ik het vaak bij vrouwen gebeuren. 

Vervolgens heb je ook mensen die random beginnen te schelden, of erger. Dat zijn gewoon de mafkezen, de zielige gasten die in hun eentje op een zolderkamer zitten. Die gebruiken politici of anderen als een soort prullenbak om hun eigen shit in te gooien, om er zelf maar vanaf te zijn. Ik zal eerlijk zijn, het kost me veel energie om dat laatste niet direct tegen hen te zeggen. Dus die block of negeer ik.’’

Het lijkt me moeilijk om altijd maar the bigger person te zijn.

‘’Af en toe weerspreek ik dit soort lui en pak ik ze aan. Iemand tweette laatst over hoe Bente (Becker, VVD, red.) en ik ”slaafs roepen wat hun mannelijke baasje Mark hen opdraagt”. Machiel de Graaf (PVV) reageerde daar vervolgens op met de tekst: ”precies dat”. Toen heb ik zijn tweet gedeeld met dit tekentje.”

Mevr. Yeşilgöz-Zegerius hield toen haar vingers dicht bij elkaar, implicerende dat de heer in kwestie over een klein geslacht beschikt (om even tot de verbeelding te spreken).

kl

‘’Het voelde goed om dat een keer te doen! Dus heel soms kan ik het niet laten. Ik ben niet snel geïntimideerd en dat laat ik graag zien. Als ik deze reacties blijf negeren, krijgen volgende generaties vrouwen dezelfde bagger over zich heen. Ik denk niet dat ik Twitter ga fixen, maar ik wil ze wel laten zien dat ze ons niet zomaar omver blazen.’’

Ik denk dat dit soort harde kritiek voor veel jonge vrouwen toch een drempel is om de politiek in te gaan. Heeft u een tip voor hen?

‘’Je kan het trainen. Het belangrijkste is: laat je nooit intimideren. Daarom raken die scheldpartijen me tegenwoordig niet meer. In het verleden heb ik nog wel eens gevraagd of een van die trollen wilde bellen. Toen waren ze opeens helemaal van slag! Als ik daar nu nog tijd voor zou hebben, zou ik dat zo weer doen.”

Dat Dilan Yeşilgöz-Zegerius ook zonder hakken een pitbull is, werd al snel duidelijk. De VVD mag in haar handen wrijven dat ze ooit besloot het rechter politieke pad in te slaan. Die prachtplek in de top vijf lijkt ze in ieder geval ruimschoots verdiend te hebben – nu maar hopen dat ze snel op één eindigt.

  • Tara Mohunlol

    Hoewel ze een master Sociologie doet in Amsterdam, is Tara een Rotterdammert pur sang. Ze is kritisch, nieuwsgierig en weet van aanpakken. Als hoofdredacteur van ons Online Magazine is ze dan ook helemaal in haar element.

door | 3 maart 2021

Meer zoals dit

Zoek artikelen

Vers van de pers

We houden je graag op de hoogte, dus volg ons vooral op de socials!