Het is vandaag, op Internationale Vrouwendag, goed om nog eens stil te staan bij het vernietigende resultaat van het rapport van het World Economic Forum van afgelopen december: Nederland is 11 plaatsen op de wereldranglijst gendergelijkheid gedaald. Je zou een land als Nederland in de top 10 verwachten, maar we staan slechts op de 38e plek. Naar aanleiding hiervan is er veel geschreven over mogelijke oplossingen. Zo stelt Nadine Ridder in haar column dat initiatieven alleen voor vrouwen ongelijkheid in stand houden. Is haar betoog te vroeg geschreven? Houden vrouweninitiatieven de ongelijkheid in stand, of maken ze deze juist bespreekbaar?
Als je de situatie vergelijkt met een eeuw geleden, hebben we enorme stappen gemaakt. Zelfs als je de situatie vergelijkt met het vorige decennium, boeken we vooruitgang. Het gaat alleen nog niet goed genóég. Als we op dit tempo doorgaan duurt het nog minimaal 100 jaar totdat mannen en vrouwen daadwerkelijk gelijke kansen hebben.
Volgens Nadine werken Women-Only events de bestaande ongelijkheid alleen maar in de hand. Nadine stelt dat feminisme nooit een mannenzaak zal zijn, als mannen bij voorbaat “uitgesloten” worden.
Feminisme zal nooit een mannenzaak zijn, als mannen bij voorbaat uitgesloten worden.
Vrouweninitiatieven als oplossing?
Natuurlijk staan vrouwen en mannen niet tegenover elkaar: de enige manier om volledige gelijkheid te creëren is inderdaad als we met z’n allen on board zijn. Zowel vrouwen als mannen zijn onderdeel van het systeem. Wij zijn allemaal het systeem, en zowel mannen als vrouwen houden dit in stand. Toch kunnen Women-Only events uitermate effectief zijn om te ontdekken wat er voor nodig is om een structuurverandering te weeg te kunnen brengen.
Denk bijvoorbeeld aan deeltijdwerken: een bekend punt van discussie de laatste tijd. Onderzoek wijst uit dat als Nederland de arbeidsparticipatie zou verbeteren, dit kan leiden tot een toename in het bbp van meer dan €100 miljard. In de media wordt de keuze van vrouwen om deeltijd te werken soms zelfs “egoïstisch” genoemd. Aan de andere kant, is de ambitie om als vrouw fulltime te werken voor veel mensen nog een taboe. Simpelweg, omdat dat nog niet de norm is.
Vrouweninitiatieven kunnen ervoor zorgen dat het tij keert. Ze houden de ongelijkheid niet in stand – maar maken deze juist bespreekbaar. Hoe fijn is het om je te kunnen omgeven met gelijkgezinde vrouwen, zodat je je niet meer de uitzondering voelt maar de norm? Om omringd te zijn met vrouwen die je juist stimuleren om deze ambities na te streven? Met hopelijk als uitkomst dat deze initiatieven niet meer nodig zullen zijn, omdat deeltijd en voltijd de norm zijn voor zowel mannen als vrouwen.
Ruimte voor gelijkheid?
Nadine stelt dat er geen Women-Only events meer moeten worden georganiseerd. Binnen de bestaande structuren zou er volgens haar ruimte gemaakt moeten worden voor gelijkheid. Dit is een mooi idee – maar de reden dat Women-Only events bestaan is juíst om deze ruimte te creëren. Deze ruimte bestaat er namelijk nog niet voldoende. Het doel van organisaties als Feminer is dan ook bereikt als deze ruimte er is: als aparte initiatieven voor vrouwen onnodig zijn. Helaas is dit nog niet het geval.
Zonder de speciale vrouwen top-lijsten, waren vrouwen niet in the picture gekomen voor de “reguliere” toplijsten. Zonder Women-Only events, waren problemen als “het glazen plafond” waarschijnlijk niet als patroon ontdekt. Want hoe kan je dat identificeren als een structureel probleem, als niemand erover praat? En zonder het in het zonnetje zetten van vrouwelijke rolmodellen, hadden vrouwen aan de start van hun carrière naar alle waarschijnlijkheid helemaal geen passend rolmodel gehad.
Juist dóór vrouweninitiatieven krijgen vrouwen de kans om hun eigen leiderschapsstijl te ontwikkelen – één die niet per se hoeft te voldoen aan de mannelijke norm. Zo worden er mogelijkheden voor hen gecreëerd die tot voor kort onmogelijk leken. En, niet geheel onbelangrijk: die bereiken vervolgens ook een breed publiek. Want ondanks dat dreaming the impossible je horizon verbreedt, is het toch fijner om van het mogelijke te kunnen dromen. En je moet een droom hebben om deze te kunnen laten uitkomen.
Zo worden er mogelijkheden voor hen gecreëerd die tot voor kort onmogelijk leken.
