Lessen van mijn eerste baan

Home > Magazine > Opinie > Lessen van mijn eerste baan
Redacteur Elsa Poorthuis besloot het roer radicaal om te gooien in 2021: in plaats van aan een scriptie, begon ze aan haar eerste baan.

Door Elsa Poorthuis

Elsa is masterstudent Midden-Oosten Studies in Leiden. Ze heeft journalistieke ambities en onderwerpen als gendergelijkheid gaan haar aan het hart. Ze schrijft daarom vol enthousiasme artikelen voor Feminer.

17 juni 2021

door | 17 juni 2021

Toen ik op op het punt stond om aan mijn tweede scriptie in coronatijd te beginnen, besloot ik om mijn master een halfjaar te onderbreken. Mijn onderzoek ging over de rol van gender in de Arabische lente in Egypte, dus aan een gebrek aan interesse lag het niet. Toch ontbrak het mij aan de motivatie om te gaan schrijven. Het sprak me op z’n zachts gezegd niet aan: nauwelijks contact met mede-studenten, de hoge werkdruk van een masterscriptie en de bijbehorende uren die ik alleen op mijn kamer zou doorbrengen. Ik zal vast niet de enige student zijn geweest die bij alleen al het horen van de term break-out room begon te zuchten. En omdat ik tijdens mijn studie nauwelijks werkervaring op had kunnen doen, besloot ik een tijdelijke baan te zoeken. Ik ben nog nooit zo blij met een keuze geweest en heb in drie maanden tijd al behoorlijk wat geleerd: lessen die ik graag met jullie deel.

Kijk verder dan je studierichting

Toen ik dan eindelijk de keuze had gemaakt om een pauze te nemen van mijn studie, begon ik met het zoeken naar een baan. Zelf merkte ik dat ik graag een nieuwe uitdaging wilde, maar wel één met een maatschappelijke impact. Ik dacht meteen aan een verzorgingstehuis, om de ouderen die in deze tijd extra hard geraakt zijn, een handje te helpen en hen gezelschap te houden. Helaas bleek al snel dat ik daarvoor niet de vereiste studie achtergrond had. Ik moest dus mijn blikveld verbreden.

Toch wilde ik me daardoor niet meteen uit het veld laten slaan. De studie die je gedaan hebt, geeft natuurlijk richting en bepaalt als het goed is ook je interessegebied, maar geeft daarnaast ook een bepaald denkniveau aan. Als je goed weet wat je sterke punten zijn, zijn er ineens meer wegen die naar Rome leiden. Dan kan het dus zo lopen dat je ergens terecht komt waar je in eerste instantie totaal niet aan had gedacht. In mijn geval betekende dat een functie binnen het RIVM, terwijl dat met mijn achtergrond in Midden-Oosten Studies niet het meest voor de hand liggend was.

Neem jezelf serieus, maar durf ook fouten te maken

Één van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd tijdens mijn eerste baan is dat je jezelf vanaf dag één serieus moet nemen. Je bent aangenomen met een reden en als je jezelf serieus neemt, straal je dat ook uit. Tijdens het studeren viel het me vaak op dat de competitieve sfeer tussen studenten nog wel eens tot onzekerheid kan leiden. Op de werkvloer zijn collega’s juist vaak bereid elkaar te helpen en alles, met veel geduld, uit te leggen. 

Daarnaast krijg je bij een nieuwe baan ook gelijk meer verantwoordelijkheid. Waar ik tijdens mijn studie in principe alleen voor mezelf hoefde te zorgen, zijn anderen nu ook afhankelijk van de kwaliteit van mijn werk. Dus twijfelde ik in het begin over elke mail die ik verstuurde en zorgde ik dat ik alles niet dubbel, maar driedubbel gecheckt had. Daar hield ik gelukkig al snel mee op, want daar heb je op een gegeven moment gewoonweg geen tijd meer voor. Dus durf die mail gewoon te sturen. Want hoe cliché ook, van die potentiële fouten leer je alleen maar.

Neem initiatief

Toen ik mij het werk eenmaal eigen had gemaakt, merkte ik ook dat het belangrijk is om af en toe zelf initiatief te nemen. Het wordt alleen maar gewaardeerd als je ziet dat iets ook op een andere manier kan. Daarvoor moet je wel af en toe je mond open durven te trekken en alles aan iedereen durven te vragen. Ook zorgt initiatief nemen in je werk ervoor dat het een stuk uitdagender en interessanter wordt. Je neemt het heft in handen en kan daarmee meer betrokken zijn bij de ontwikkeling van een plan in plaats van alleen bij de uitvoering ervan. 

Hoewel de keuze om mijn master een jaar te onderbreken misschien in eerste instantie niet logisch leek, ben ik uiteindelijk zelf degene die daar het beste over kan oordelen. Rare tijden, zoals afgelopen jaar, vragen om creatieve oplossingen. Door mijn ervaringen op de werkvloer, weet ik straks na mijn master beter wat ik kan verwachten. Ik zal daarom, wetende wat mijn sterke punten zijn, met meer zelfvertrouwen en ervaring weer op banenjacht gaan.

Rare tijden, zoals afgelopen jaar,

vragen om creatieve oplossingen

  • Elsa Poorthuis

    Elsa is masterstudent Midden-Oosten Studies in Leiden. Ze heeft journalistieke ambities en onderwerpen als gendergelijkheid gaan haar aan het hart. Ze schrijft daarom vol enthousiasme artikelen voor Feminer.

door | 17 juni 2021

Meer zoals dit

Zoek artikelen

Vers van de pers

We houden je graag op de hoogte, dus volg ons vooral op de socials!