✉️ info@feminer.nl

Deze 4 series zijn het voorbeeld van positieve beeldvorming

Home > Magazine > Gouden Tips > Deze 4 series zijn het voorbeeld van positieve beeldvorming
Om stereotypen tegen te gaan, is het zaak om de beeldvorming rondom vrouwen te verrijken met nieuwe geluiden. Deze 4 series zijn daar het perfecte voorbeeld van.

Door Ghislaine Aouragh

Ghislaine is masterstudent Arbeidsrecht in Amsterdam. De argumentatieskills die zij heeft opgedaan tijdens haar studie, zet ze nu graag in bij Feminer in de strijd voor gelijkheid.

24 januari 2023

by | 24 januari 2023

Laten we een klein gedachte-experiment doen. Ik omschrijf een serie, en jij gaat raden welke het is. Komt -ie: een vrouw ontmoet een man, ze wordt verliefd op hem, en spendeert elk moment van haar dag om hem voor zich te winnen. Op het einde valt hij voor haar, en ze leven nog lang en gelukkig. Einde.

Geraden? Waarschijnlijk wel. Er zijn namelijk niet echt foute antwoorden, omdat een heel groot deel van de series die nu online staan dit format volgen. Vaak worden vrouwen in series op deze eenzijdige manier neergezet, het happy ending is enkel weggelegd voor de vrouwen die hun prins op het witte paard vinden. Mocht er dan toch een hoofdpersoon tussen zitten die erg carrièregericht is, dan wordt zij vaak neergezet als een ijskonijn, zonder noemenswaardig privéleven.

Maar hoe erg is dat nou, dat vrouwen op een eenzijdige wijze worden neergezet in series? Het antwoord op die vraag ligt bij het fenomeen beeldvorming. Om de wereld om ons heen te begrijpen, proberen we alle beelden die we zien in de media te filteren en te categoriseren. Aan die beelden koppelen we bepaalde ‘waarheden’, waar we later op terug kunnen vallen. Maar, het beeld dat je hebt gevormd hoeft niet daadwerkelijk overeen te komen met feiten – en dat kan een probleem zijn. Hier komen vooroordelen en stereotypen namelijk om de hoek kijken.

Om ervoor te zorgen dat onze breinen een volledig, onbevooroordeeld beeld kunnen vormen, is het dus zaak dat de instroom van deze beelden wordt verrijkt met beelden die een ander geluid geven. Deze 4 series zijn hier een goed voorbeeld van, en dragen daarom positief bij aan beeldvorming rondom vrouwen.

Om de wereld om ons heen te begrijpen, proberen we alle beelden die we zien in de media te filteren en te categoriseren. Aan die beelden koppelen we bepaalde ‘waarheden’, waar we later op terug kunnen vallen.

Brooklyn Nine-Nine

Brooklyn Nine-Nine komt misschien niet meteen in je op wanneer je denkt aan een feministische serie. Laat dat nu precies zijn waarom -ie wél in dit lijstje past. Deze comedy volgt de alledaagse bezigheden van de NYPD-agenten op het politiebureau van het (fictieve) 99e district in Brooklyn. De onvolwassen, maar rechtschapen detective Jake Peralta (Andy Samberg) en zijn collega’s worden plots geconfronteerd met de nieuwe strenge hoofdinspecteur Raymond Holt. Uiteraard levert deze tegenstelling een boel hilarische situaties op.

Wat deze serie zo bijzonder maakt, is dat humor altijd voorop staat. Dit, terwijl er in verschillende afleveringen serieuze maatschappelijke onderwerpen aan de kaak worden gesteld. Denk bijvoorbeeld aan homofobie, racisme, seksuele intimidatie, gun control, ouderschap en feminisme.

Hoewel de verschillende personages in seizoen 1 aan een voorspelbaar stereotype voldoen, blijken ze na loop van tijd steeds gelaagder. Rosa Diaz (Stephanie Beatriz), lijkt eerst een kille, meedogenloze politievrouw die maling heeft aan alles, maar blijkt later te worstelen met haar seksualiteit. Uiteindelijk neemt ze zelfs ontslag bij de NYPD, omdat ze geen deel wil uitmaken van de politie na het ontspringen van Black Lives Matter. Of Amy Santiago (Melissa Fumero), de streberige control freak (à la Hermione Granger), die het uiteindelijk schopt tot sergeant, ondanks de obstakels die zij onderweg tegenkomt als Latina vrouw in Amerika. Beide verhaallijnen zijn overigens niet uit de lucht gegrepen; Stephanie Beatriz is zelf biseksueel en Melissa Fumero gaf in een interview aan dat ze verwacht had nóóit de rol te krijgen, omdat er al een Latina actrice was aangenomen. 

Deze serie is een intersectioneel samenspel van belangrijke thema’s – zónder dat je het gevoel hebt dat je naar iets zwaars of educatiefs kijkt.

Ook de mannen zijn stereotype-doorbrekend, zoals de emotionele Charles Boyle (Joe Lo Truglio), of hoofdinspecteur Raymond Holt, die zich als zwarte homoman in de jaren ‘80 heeft moeten invechten in de NYPD. Deze serie is een intersectioneel samenspel van belangrijke thema’s – zónder dat je het gevoel hebt dat je naar iets zwaars of educatiefs kijkt.

Grace and Frankie

In deze serie worden de levens van de gepensioneerde, strenge zakenvrouw Grace (Jane Fonda) en excentrieke, zweverige Frankie (Lily Thompson) permanent met elkaar verweven. Ze ontdekken namelijk dat hun echtgenoten, die door hun vriendschap de stellen bij elkaar hadden gebracht, al jaren méér dan vrienden blijken. De twee mannen willen met elkaar verder, Grace en Frankie achterlatend in een staat van verwarring. Het enige dat Grace en Frankie van hun huwelijken overhouden, is het gezamenlijke strandhuis van de twee koppels. Als beide vrouwen dat huisje uit radeloosheid betrekken, kunnen ze niet anders dan elkaar accepteren zoals ze zijn.

In het begin moeten de twee niks van elkaar, maar langzaamaan bouwen ze een bijzondere band op. En die hebben ze hard nodig, nu ze na jaren huwelijk als zeventigers een nieuw leven moeten opbouwen in de 21e eeuw. Maar wie denkt dat deze twee dames op leeftijd achter de geraniums gaan zitten – die heeft het mis.

Deze show tackelt stereotypen over het ouder worden: Grace en Frankie daten, drinken, reizen, hebben gebroken harten en carrière-ambities. Ze doen eigenlijk alles wat jonge mensen ook doen. Shocker! Het gesprek over romantiek en intimiteit op latere leeftijd wordt opengebroken. Bovendien geeft deze serie de vriendschap tussen twee vrouwen heel mooi weer. Niet venijnig of als een krabbenmand, zoals voorkomt in veel teen drama’s, maar een veilige haven op cruciale punten in je leven.

Derry girls

Stel je voor: je woont als tiener in het politiek onrustige Noord-Ierland in de jaren ‘90, met rellen, bommen, en bloederige strijd. Waar houd je je dan dagelijks mee bezig? Nou, gewoon, de geschiedenistoets van morgen!

Derry girls vertelt het verhaal van een Ierse groep vriendinnen (en hun wee English cousin), die opgroeien in het stadje Derry. Hoewel het politieke conflict op de achtergrond sluimert, en in sommige afleveringen naar voren komt, wordt hun leven als tienermeiden op de voorgrond gezet. Maker Lisa McGee vertelt in een interview dat het haar doel was om de meiden in deze serie zo realistisch mogelijk neer te zetten. De gesprekken tussen karakters gaan niet enkel over jongens en relaties, wat zo ongeveer de enige karakterlaag is die tieners krijgen in de meeste series. De serie snijdt veel alledaagse en herkenbare onderwerpen aan, die een gevoel van nostalgie oproepen en je laten terugdenken aan je eigen tienerjaren. Zenuwachtig zijn voor een toets, spijbelen, kattenkwaad uithalen, geen geld hebben, geïrriteerd zijn door je ouders, en ga zo nog maar even door. Dit alles wordt overgebracht met een flinke dosis humor, en altijd in het licht van de sterke vriendschap tussen de hoofdpersonen.

De personages vertonen af en toe ook slechte karaktereigenschappen, maken verkeerde keuzes, en zijn soms gewoon onredelijke pubers. Het is een kleine middelvinger naar de glamoureuze Hollywoodvrouw, die zo veel films domineert. Fouten maken we namelijk allemaal, en dat maakt je in het echte leven niet automatisch de loser, de bad guy of degene met het unhappy ending. Daarom is het ó zo verfrissend dit ook op het scherm terug te zien.

Chewing gum

Chewing gum gaat over de twintiger Tracey (Michaela Coel), die opgroeit in een strenge religieuze familie in de Londense wijk Tower Hamlets. Tracey is op zijn zachtst gezegd seksueel gefrustreerd, waardoor ze op zoek gaat naar mannen die haar kunnen bekoren. Hierdoor belandt ze in vele awkward situaties, waardoor de humor van elke aflevering druipt. Het mooie aan deze show is vooral dat Tracey en haar verlangens centraal staan. De taboes over vrouwelijke seksualiteit worden volledig aan de kant geschoven, met name door Tracey’s radicale houding en hilarische uitspraken.

Fouten maken we namelijk allemaal, en dat maakt je in het echte leven niet automatisch de loser, de bad guy of degene met het unhappy ending.

Bovendien passeren ook andere thema’s de revue. Tracey is namelijk een zwarte vrouw en heeft te dealen met de implicaties die dat met zich meebrengt. Daarnaast wordt ze omringd door mensen van verschillende afkomsten, leeftijdsgroepen, en achtergronden. De personages komen veelal uit de working class, maar zijn geen eendimensionale slachtoffers of slechteriken. Ze dragen weliswaar bepaalde stereotypen met zich mee door hun huidskleur of achtergrond, maar een ieder is in deze show zo veel meer dan dat.

Door de serie heen kom je achter hun dromen, angsten en verlangens, wat de enkele eigenschap van hun achtergrond doet verbleken. Net zoals bij Brooklyn Nine-Nine, laat de show maatschappelijke problemen langskomen, maar zonder die als een ‘moetje’ in een aflevering te stoppen. Integendeel: Traceys grappige avonturen voeren de boventoon.

  • Ghislaine Aouragh

    Ghislaine is masterstudent Arbeidsrecht in Amsterdam. De argumentatieskills die zij heeft opgedaan tijdens haar studie, zet ze nu graag in bij Feminer in de strijd voor gelijkheid.

    Bekijk Berichten

by | 24 januari 2023

Meer zoals dit

Zoek artikelen

Vers van de pers

We houden je graag op de hoogte, dus volg ons vooral op de socials!